Hayat geçicidir.Sizden dünyaya getirdiğinize geçer.Ondan da ondan hayata gelene.Peki ya neden sürekli birilerine geçer hayat!Hep birlikte olsak ,kaybetmek zorunda mıyız bize hayat vereni, kaybetmek zorunda mıyız hayat verdiğimizi?Zorundayız...Düşünsene sonu olmayan imtihan dolu bir hayatı.Ne kadar hep birlikte olsak da o ölüm acısını veya düğün gecesini bilmediğinden dolayı ruhumuza, bedenimize birlikte olmak yetmeyecektir.Hep bir çıkış yolu, hep imtihanlardan ve dünyadan bir kaçış yolu arayacaktı ruhumuz.Ölüm yok ise amaç da yoktur öyleyse.Ölüm var ise birçok amaç vardır ama bu hayatta ölüm amacına ulaşır en çok.İnsanın amacı olmazsa bile bedenin ve ruhun her daim bir amacı vardır.Beden toprağı arzular, toprak da ona kavuşmayı bekler.Ruh ise semaya her baktığında yandığını hisseder, uzanmak ister semaya.
Her elveda iki çift aşığı kavuşturmaktır aslında.Böyle söylersin de neden buluşmazsın beş vakit ona..
